عیسی بهادری نقاش یگانه، طراح فرش و هنرمند نام آور ایرانی در بیست و دوم دی ماه سال 1284 در بزچللو در آقچه کهریز اراک چشم به جهان گشود و به سال 1365 در غربت دیده از جهان فروبست و در گورستان پرلاشز پاریس به خاک سپرده شد.
پس از تحصیلات ابتدایی مدتی به طراحی فرش در اراک سرگرم بود تا این که راهی تهران شد و طبیعت سازی را در مدرسه کمال الملک پی گرفت.
مبانی نقاشی را نزد استاد اسماعیل آشتیانی و استاد حسین طاهرزاده بهزاد فراگرفت.
هر از چندگاهی نیز به اصفهان می رفت و به گرته برداری از گچبری ها و نقاشیهای آثار تاریخی اصفهان می پرداخت.
او پس از دوره هنرستان به استخدام اداره هنرهای زیبای تهران درآمد و به تدریس و نقشه های فرش سرگرم شد.
به سال 1315 به آرزویش رسید، سرپرستی هنرستان اصفهان را پذیرفت و برای همیشه در این شهر زیبا سکونت گزید.
هنرستان اصفهان به حفظ و احیای هنرهای ایرانی تبدیل شد و شاگردان نام آوری را تربیت کرد که ازجمله می توان به استاد محمود فرشچیان، هوشنگ جزی زاده، عباسعلی پورصفا و جواد رستم شیرازی اشاره کرد.
آموزش طراحی، نقشه کشی و بافت فرش برای نخستین بار به همت او در هنرستان اصفهان انجام و هنرهای سنتی ایران به کوشش وا احیا شد.
او در رشته های منبت، موزاییک، خاتم، کاشی زری و قلمزنی ابتکاراتی داشت و هرچه می دانست با بیان گیرا و جذاب در اختیار شاگردان می گذاشت.
او مانند نقاشان اروپایی پس از مطالعه، ابتدا طرح خود را به صورت اسکیس کار می کرد و سپس آن را در ابعاد واقعی با زغال طراحی به روی کاغذ سفید انتقال می داد و در مرحله بعد با استفاده از میز نور، طرح خود را پاکنویس و ساخت و ساز می کرد.
استاد به شیوه طراحان اراک کاغذ شطرنجی را با نشاسته گندم روی پارچه چلوار می چسبانید، آن گاه طرح را با کاربن روی آن کپی و سپس متن و نقوش را تماما رنگ آمیزی می کرد.
در نقشه های فرش بهادری ابتکار زیادی دیده می شود، چنان که هیچ یک از آثار خود او نیز شبیه به یکدیگر نیست.
او برای نخستین بار مفاهیم عرفانی و نمادین را در پیچش گل ها و برگ ها و موتیف های سنتی پیاده کرد و توانست بر پایه مبانی هنر ایرانی همانند ترکیب طرح های اسلیمی و ختایی، طرح های نوینی را به همراه مضمون های فلسفی و عرفانی را نقش آفرینی کند. از دیگر ابتکارات او استفاده از طرح های گل و برگ و پرنده به جای اشکال هندسی بر روی میزهای خاتم است.
وی به سال 1338 برای نخستین بار پرتره بافی را به شیوه نقاشی به اجرا درآورد.
وی خطاط نبود ولی بخشی از کاشی دور مسجد جامع عباسی را که ریخته بود بسیار زیبا ترمیم کرد.
وی به دریافت نشان های گوناگونی از نمایشگاه های دنیا، دیپلم دونور و مدال طلا از نمایشگاه جهانی بروکسل و نشان علم و هنر از فرانسه نایل شد.
بهادری به سال 1345، پس از سی سال کوشش برای گسترش هنرستان اصفهان به مدیر کلی صنایع اصفهان رسید ولی چون مقام اداری را نمی پسندید پس از دو سال بازنشسته شد.
از آثار او است:
فرش بشریت یا تولد انسان که در موزه هنرهای ملی نگاه داری می شود. فرش بشریت، شاهکار زیبایی است که فلسفه حیات تداوم زندگی را در قالب بدن مردی و زنی و بچه ای، رویا گونه نشان داده است. در این فرش ترکیب فلسفه و فن علمی و تسلط بر عناصر سنتی را به حد اعجاز می توان به نظاره نشست.
تابلوهای نقاشی او از آثار هنری اصفهان هم اکنون در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان دیده می شود.
تابلوی مجلس ابن سینا، موزه لوور پاریس.
کاشیکاری نمای هنرستان هنرهای زیبا.
طرح کاشی گلدسته حرم حضرت سیدالشهدا امام حسین (ع).
نقشه فرش برای تولید کنندگان بزرگ فرش اصفهان.
نقشه فرش شکار چرخ، این نقشه زیر نظر استاد غلامعلی صفدر زاده حقیقی در کارگاه قالی بافی هنرستان هنرهای زیبا اصفهان بافته شد، قالیچه کرک و ابریشم اصفهان، ابعاد 150 در 240 سانتی متر، رجشمار هفتاد گره در 5/6 سانتی متر طول و عرض، گره نامتقارن (فارسی)، پرز مرینوس، چله ابریشم طبیعی، پود نخ پنبه ای، رنگها طبیعی و گیاهی.
نقشه فرش ستاره دریایی.
طراحی گچبری اتاق اصفهانی ها در ساختمان موزه زمان تهران.
نقشه فرش تنازع بقا.
نقشه فرش تشعیر و پروانه ها.
«عمارت عالی قاپو»، جهان نو، دوره 7، ش 9، مرداد 1331، ص 166.
در تصویر نیز فرشی را می بینید که از روی نقشه عیسا بهادری با پشم شتر بافته شد و دولت بلژیک از روی آن فرش ماشینی را اختراع کرد. سوگمندانه این فرش گران بها در یکی از ساختمان های اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان در وضعیت دردناکی به سر می برد و در حال پوسیدن است.
فهرست منابع
«هنر سنتی رو به مرگ است»، هادی سیف، رستاخیز، ش 794، 27 آذر 1356، ص 10 تا 11.
اصفهان زادگاه جمال و کمال، نعمت الله میرعظیمی، اصفهان: گل ها، چاپ اول بهار 1379، ص 318 تا 319.
برنامه های فرهنگی و هنری - مشاهیر، تهیه شده از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی.
کیمیاگران، منیژه آرمین، مرکز آفرینش های ادبی حوزه هنری.
