هادی روشنضمیر خوشنویس و هنرمند ایرانی به سال 1351 در بجنورد چشم به جهان گشود.
خوشنویسی را به صورت آزاد دنبال می کرد تا این که به سال 1368 به انجمن خوشنویسان ایران پیوست، به سال 1370 راهی تهران شد و به سال 1378 مدرک ممتاز خود را از انجمن دریافت کرد.
شکل کلی کارهای او به نستعلیق می ماند ولی او تصرفاتی در نستعلیق انجام داده است.
روشن ضمیر از اواسط دهه هفتاد به نقاشی خط پرداخت و با تکنیک های ورق طلا و نقره و اکریلیک تابلوهایی را پدید آورد.
در کارهای ابتدایی او رنگ های زیادی دیده می شد ولی از تکثر به تابلوهای تک رنگ و دو رنگ رسید.
سادگی رنگ ها، فرم و ترکیب کلمات، هندسه حروف و تداخل و ترکیب بندی آن ها از ویژگی های آثار او به شمار می رود.
او این روزها از انجمن خوشنویسان جدا شده است ولی هنوز پای بند خوشنویسی سنتی است چون عقیده دارد که قابلیت های آن زیاد است و بدون ساختارشکنی هم می توان کارهای تازه ارائه کرد.
به سال 1375 آموزشگاه آزاد خط آشنا را راه اندازی کرد و ولی به سال 1387 به خاطر دغدغه های نمایشگاهی خود، آموزشگاه را رها کرد.
وی نخستین نمایشگاه آثار خود را به سال 1380 در گالری فرم برپاکرد و تاکنون شانزده نمایشگاه انفرادی داشته است. از فعالیت های نمایشگاهی او می توان به این ها اشاره داشت:
گالری ملی اندونزی، 2006م.
گالری شمس.
گالری سعدآباد، دو بار.
گالری ساربان.
گالری عقیلی.
گالری پردیس ملت.
قطر، 1390.
نقش خانه اصفهان، دی 1390.
هم چنین در سال های 1382 تا 1387 در نمایشگاه بین المللی قرآن مجید در تهران کارگاه داشت.
در کارهای او اسماء الحسنی جایگاه ویژه ای دارند، او دلیل پرداختن به اسماء حسنی را گستردگی در ترکیب بندی ها و دوری از گرایش های سیاسی می داند.
تابلوهای او چنان با دقت رنگ آمیزی و خطاطی می شوند که انگار کلاژ شده اند ولی اگر به گوشه تابلو بنگریم مواد شره کرده را می بینیم. در واقع او از معدود نسل سومی هایی است که هنوز با دست کار می کند و به رایانه روی نیاورده است.
