عزت الله انتظامی کارگردان کهنه کار تئاتر، صداپیشه دوست داشتنی و بازیگر مولف تئاتر، تلویزیون و سینمای ایران به سال 1303 در تهران چشم به جهان گشود.
پدرش ارتشی و مادرش مکتب خانه دار بود. آن دو، چهارده فرزند یافتند که پنج تای آن ها درگذشتند. مادر، نام خانوادگی خود انتظامی ها را برای فرزندش عزت الله برگزید.
عزت الله از کودکی به دیدن نمایش های روحوضی در عروسی ها علاقه داشت و در نوجوانی همه تئاترها را به تماشا می نشست.
خانواده آن ها با هنر مخالف بودند ولی او و دو برادرش قدرت و احمد به این راه رفتند. قدرت کارمند تلویزیون شد و احمد بازیگر تئاتر. پدر و مادر بر مواضع خود تا پایان عمر پای فشردند و هیچ یک از کارهای فرزندشان عزت الله را ندیدند.
او پس از دبستان به هنرستان صنعتی رفت. در این دوران اشعار پرویز خطیبی، اسماعیل نواب صفا و ابوالقاسم حالت را به عنوان پیش پرده در تماشاخانه ها به اجرا درآورد. شعرها انتقادی بودند و او به این خاطر بارها زندانی شد.
به سال 1326 در کلاس های بازیگری عبدالحسین نوشین شرکت جست و هم زمان به استخدام وزارت بهداری درآمد. در این زمان با خانمی از علاقه مندان به تئاتر پیمان زناشویی بست که حاصل آن مجید، رامین و شهاب است. این هر سه در هنرستان عالی موسیقی درس خواندند.
به سال 1328 نقش کوچکی در فیلم واریته بهاری به کارگردانی پرویز خطیبی برعهده داشت. این نخستین نقش سینمایی او بود ولی تا کار حرفه ای در سینما راه درازی پیش روی خود می دید.
در 28 امرداد 1332 به دستور تیمور بختیار همه اعضای تئاتر سعدی و ازجمله او را دستگیر کردند. او چهارماه در زندان قصر به همراه احمد شاملو در بند بود. سرانجام با نوشتن انزجارنامه ای نسبت به حزب توده آزاد شد و راه آلمان غربی را در پیش گرفت. آلمانی را در دوران هنرستان فراگرفته بود، بنابراین مشکل زبان نداشت، در هانوفر اقامت گزید و به کار در اپرا و ذوب آهن پرداخت. پس از این، رشته بازیگری را در مدرسه شبانه فولکس هوخ شوله پی گرفت و در فیلم دزد قصیده اثر لپاخ حاضر شد.
وی پس از چهار سال به میهن بازگشت و به دوبله آثاری چون مردی که رنج می برد و هملت سرگرم شد. نخستین پیشنهاد بازی در سینما را دکتر اسماعیل کوشان داد. ولی انتظامی نمی خواست با زنان خواننده هم بازی شود. سپس نقش کدخدایی را در مستند مالاریا برای تلویزیون بازی کرد. این باعث آمد که وی را از وزارت بهداری به اداره هنرهای زیبا انتقال دهند.
در اداره هنرهای زیبا با همکاری علی نصیریان، عباس جوانمرد، پری صابری، رکن الدین خسروی و حمید سمندریان به سرتاسر ایران سفر کرد و نمایش هایی را به اجرا درآورد. سپس مسوول رسیدگی به امور نمایش شیراز شد.
اما استعداد انتظامی نخستین بار در فیلم گاو کشف شد. شخصیت مش حسن در فیلم گاو یا شخصیت ناصرالدین شاه اکتور سینما یک شخصیت معمولی نبود که هرکسی بتواند از عهده بر بیاید، او چنان در این نقش ها حاضر شد که هنوز هم نقشبند خاطره ها است.
پس از این لزوم تحصیلات دانشگاهی را به صورت جدی تری حس کرد بنابراین وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و با ارائه پایان نامه ای درباره پیش پرده خوانی لیسانس گرفت.
سپس به تدریس در دانشکده هنرهای دراماتیک سرگرم شد. از شاگردان او باید به سهراب سلیمی، قاسم سیف و جمشید جهان زاده اشاره کرد. تدریس را خیلی زود به سویی نهاد و به عضویت گروه نمایش و ادبیات نمایشی فرهنگستان هنر درآمد.
انتظامی در آثار دیگر مهرجویی نیز ایفای نقش کرد: آقای هالو، پستچی، دایره مینا، مدرسه ای که می رفتیم، اجاره نشین ها، شیرک، هامون، میکس و بانو .
از کارگردانان مشهوری که انتظامی برایشان بازی کرده است می توان به یازده همکاری با داریوش مهرجویی، هشت همکاری با علی حاتمی، پنج همکاری با محمدرضا بزرگ نیا، سه همکاری با حسن هدایت، دو همکاری با رسول صدر عاملی، دو همکاری با بهروز افخمی، یک همکاری با محسن مخملباف، یک همکاری با رخشان بنی اعتماد و یک همکاری با مسعود کیمیایی اشاره کرد.
اکنون او ستایش شده ترین و شناخته شده ترین بازیگر ایرانی است که به او لقب آقای بازیگر داده اند. آقای بازیگر با شصت فیلم و دو سریال یکی از پرکارترین بازیگران سینمای جهان به شمار می رود.
او همانند دیگر بازیگران خوب، در فیلم های متوسط، کمتر ظرایف و خلاقیت هایش را بروز می دهد. بازی او به توانایی متفاوت کارگردان ها بازمی گردد و به خود نقش که تا چه حد خوب نوشته شده و پرورش یافته باشد. البته او همواره موانع را دور می زند و بیشتر به خود تکیه می کند، به عنوان نمونه با بازی در خانه خلوت که فیلمی متوسط بود آن را به اثری خوب ارتقاء داد تا حدی که از جشنواره فجر هم جایزه گرفت.
تفاوت او با دیگران این است که:
آغازش از تلویزیون نبود و بلکه اصلا در مجموعه های تلویزیونی بازی نکرد مگر دو بار که یک بارش در سریالی مثل هزاردستان و برای کارگردانی همچون علی حاتمی بود.
او نقش سبک بازی نکرد، لودگی نکرد و اصلا با سینمای معنوی آغاز کرد.
فقط به بازیگری پرداخت در حالی که بیشتر بازیگران چند کار را با هم انجام داده اند و به سراب کارگردانی هم قدم گذاشته اند.
نقش را ابتدا درک می کند تا بتواند آن را به گونه ای به مخاطب منتقل کند که مخاطب بپذیرد، تحت تاثیر قرار گیرد، و همه ابعاد نقش را ببیند. سپس آن را باور می کند و تبدیل به او می شود، بنابراین به او برمی خورد اگر بگویند خوب بازی کردی چونوی در برابر دوربین نیز زندگی می کند.
تاکیدش روی احساس است نه اکشن و کارهای جسمانی.
در انتخاب نقش ها وسواس زیادی دارد و تا آثار پیشین کارگردان را نبیند، و فیلم نامه را به صورت کامل نخواند و نپسندد بازی نمی کند.
نقش های منفی را هم به صورت مثبت ایجاد می کند به گونه ای که همدلی مخاطب را بر می انگیزد. مثلا نقش ناصرالدین شاه در فیلم کمال الملک را چنان شیرین اجرا کرد که حتی صدای خشن دوبلر هم کاری از پیش نبرد. او تراژدی را جلو می برد و ناگهان آن را به حالت طنز و شاد باز می گرداند.
می کوشد نقش هایش با یکدیگر متفاوت باشد، چنان که ناصرالدین شاه کمال الملک با ناصرالدین شاه فیلم ناصرالدین شاه اکتور سینما از زمین تا آسمان تفاوت دارد.
هیچ گاه بازی در دو فیلم را هم زمان نمی پذیرد.
دنبال نقش اول نیست و نقش کوچک را نیز با حس و حال بازی می کند. او برای درخشش کارش نیاز به بازی در نقش اول ندارد.
او تجربه حضور در همه ژانرها را دارد: کمدی، تاریخی، اجتماعی، دفاع مقدس، خانوادگی و عاطفی.
نقش مشد حسن در فیلم گاو، جایزه هوگوی نقره ای را برایش به ارمغان آورد. سپس سیمرغ بلورین را از هفتمین جشنواره فجر برای حضور در فیلم گراند سینما به دست آورد. آن گاه برای بازی در فیلم ناصرالدین شاه اکتور سینما نامزد سیمرغ بلورین شد و برای روز فرشته سیمرغ بلورین دوازدهمین جشنواره فجر را به کف آورد. به یقین آن چه او به جامعه ایرانی تقدیم داشته است بیش از جایزه هایی است که به خانه برده و این روزها خانه اش را به موزه ای تبدیل کرده و قصد دارد آن را به مردم ایران واگذارد.
انتظامی در عرصه تئاتر:
پیش پرده تهران مصور، 1324.
پیش پرده کارمند دولت، 1325.
پیش پرده سر دفتر.
پیش پرده قاسم کوری.
پیش پرده فراش پست.
شماری از نمایش هایی که عزت اله انتظامی بازی کرده است:
آتشگاه، 1342.
آگهی ازدواج، نوشته پیتر توما، 1341.
ارشین مالالان، به کارگردانی صمد صباحی، نوشته عزیز حاجی بیگف.
از خود گریخته، محسن یلفانی، به کارگردانی خلیل موحد دیلمقانی.
از طبع خارج شده، به کارگردانی حسین خیرخواه.
اسب سیرک، به کارگردانی جعفر والی، 1339.
استعمال دخانیات ممنوع، 1346.
افول، نوشته اکبر رادی، به کارگردانی علی نصیریان، تالار سنگلج.
امیر ارسلان به کارگردانی علی نصیریان.
اولتیماتوم نوشته پرویز خطیبی، به کارگردانی اصغر تفکری.
بازگشتی نیست، 1341.
ببخشید نمره عوضی است، نوشته لوسیل فلچر، به کارگردانی ح برمک، 1339.
بلبل سرگشته، 1345.
بنگاه تئاترال نویسنده و کارگردان: علی نصیریان، 1353 تا 1354.
بیگانه در خانه، 1342.
پزشک دهکده کوکونیان، نوشته ماکس روکت، به کارگردانی علی نصیریان، 1339.
پنجه، به کارگردانی جعفر والی، 1339.
پهلوان کچل، نویسنده و کارگردان: علی نصیریان.
تارتوف، نوشته مولیر، به کارگردانی حسین خیرخواه.
توپاز، نوشته مارسل پانیول، به کارگردانی عبدالحسین نوشین.
جعفرخان از فرنگ آمده، به کارگردانی علی نصیریان، در نقش نوکر، پادگان مراغه، 1342.
چراغ گاز، به کارگردانی عبدالحسین نوشین.
چشمه چهلم، 1342.
چوب به دست های ورزیل، نوشته دکتر غلام حسین ساعدی، به کارگردانی جعفر والی.
خانه بی بزرگ تر، 1345.
خانه روشنی، 1346.
خانه عروسک اثر ایبسن، به کارگردانی مهین اسکویی.
خودکشی، 1342.
دختر شکلات فروش، به کارگردانی حسین خیرخواه.
دشت بان، 1342.
ده و سه دقیقه، به کارگردانی جعفر والی، 1339.
دیوانه ای روی بام، 1341.
رانده وو، به کارگردانی خودش. در نقش گارسون.
روز شوم، 1342.
شادروان مادرخانم، 1342.
شکارگاه، به کارگردانی جعفر والی، نوشته آلفرد سوار و لئوپولد مارشال، 1340.
شنل قرمز، به کارگردانی عبدالحسین نوشین و لرتا، 1327.
طناب، نوشته یوجین اونیل، به کارگردانی جعفر والی، 1339.
عروس، نوشته فریده فرجام، به کارگردانی جعفر والی.
عشق شوم، 1341.
کرگدن نوشته اوژن یونسکو، به کارگردانی حمید سمندریان.
کنار جاده، نوشته مهین تجدد، 1342.
گاو به کارگردانی جعفر والی، 1344. جلال آل احمد از این نمایش تلویزیونی قدردانی کرد. انتظامی برای این کار، مدتی به محلات رفت و حرکات یک گاو را زیر نظر گرفت.
گوهر شب چراغ، 1343.
محصلین کلک باز، به کارگردانی صمد صباحی، تئاتر پارس.
مستنطق اثر ج ب پریستلی به کارگردانی عبدالحسین نوشین، در نقش نعش.
ناموس، به کارگردانی صمد صباحی، تئاتر پارس.
واریته بهاری، به کارگردانی صمد صباحی.
ولپن نوشته بن جانسون، به کارگردانی عبدالحسین نوشین.
ویلای یوکا، به کارگردانی عباس جوانمرد، نوشته ایزابل جورج شرایبر، 1339.
هیاهوی بسیار برای هیچ، نوشته شیکسپیر، به کارگردانی مصطفی اسکویی.
بازی و کارگردانی شاه عباس و مرد پاره دوز، 1346.
عزت ا... انتظامی کارگردانی این نمایش ها را در کارنامه دارد:
شنل، نوشته گوگول، 1343.
الماس، نوشته آلن مانک هاوس، 1339.
بازرس اثر نیکلای گوگول، اجرا در تالار 25 شهریور تهران و بیشتر شهرهای ایران، 1351 تا 1352.
بازگشتی نیست، نوشته اریک ارول، 1340.
بعد از آن همه سال ها، 1340.
بهترین بابای دنیا نوشته دکتر غلامحسین ساعدی.
بیم و امید، 1340.
پنجره، نوشته چخوف، 1357.
ترس از جریمه، نوشته پرویز خطیبی، 1339.
چشم های قشنگ خانم والری، نوشته موریل باکسل، 1340.
خانه اجاره ای، 1341.
خشت اول، نوشته الخاندرو کازونا، 1341.
دعوت، نوشته غلام حسین ساعدی، 1356.
زن اجتماعی، نوشته بهمن فرسی، 1356.
صبح آفتابی، نوشته سرافن وژواکن و آلوارز کنترو، 1339.
عشق شوم، نوشته پل استوک، 1340.
شوم، نوشته رابرت کفلین، 1341.
روز شوم، نوشته الکساندر آستروفسکی، 1342.
قایق سرنوشت، 1339.
کلبه، نوشته الویس بیچ، 1340.
گردن بند مروارید، نوشته یون اسلوویچی، 1340.
مادموازل می می، 1340.
مکتب بیوه ها، 1340.
دو خجول، نوشته اوژن لابیش، 1341.
غریبه، نوشته دیوید آزبرن، 1342.
دست بزن، نوشته دیوید آزبرن، 1342.
گویندگی قصه موزیکال پیتر و گرگ، 1351 تا 1352.
سریالها و فیلمهای عزت انتظامی در سینما و تلویزیون:
1328: واریته بهاری به کارگردانی پرویز خطیبی.
1348: گاو به کارگردانی داریوش مهرجویی. در نقش مش حسن.
1349: آقای هالو به کارگردانی داریوش مهرجویی. در دو نقش محمدی پور و فتح الله خان کافه دار.
1351: بیتا اثر هژیر داریوش نوشته گلی ترقی. در نقش پدر دیوانه بی تا. نقشی کوتاه و بدون دیالوگ ولی زیبا و دلنشین.
1351: پستچی به کارگردانی داریوش مهرجویی با الهام از نمایشنامه ویزک اثر جورج بوخنر. در نقش نیت الله خان زمیندار. نیت الله نام پدر عزت الله انتظامی بود.
1351: صادق کرده به کارگردانی ناصر تقوایی. در نقش سرگروهبان ولی خان پدرزن صادق.
1351: ستارخان به کارگردانی علی حاتمی. در نقش حیدرخان عمواغلو. نخستین حضور در یک فیلم تاریخی.
1352: قیامت عشق اولین و آخرین کار هوشنگ حسامی. بر پایه داستانی از درویش. در نقش حاج آقا کمال.
1353: بنگاه تئاترال که ناتمام ماند، به کارگردانی بزرگمهر رفیعا بر پایه نوشته ای از علی نصیریان. در نقش پهلوان کچل.
1353: صمد آرتیست می شود به کارگردانی پرویز صیاد.
1353: آپارتمان نشین ها یا غبارنشینها که توقیف شد، به کارگردانی داود روستایی. در نقش آقای مودب.
1354: الموت به کارگردانی داریوش مهرجویی که ناتمام ماند.
1355: شیر خفته به کارگردانی دکتر اسماعیل کوشان. در نقش محمودخان، منشی سفارت انگلستان.
1355: ملکوت به کارگردانی خسرو هریتاش، بر پایه داستانی از بهرام صادقی. در نقش م. ل.
1357: این گروه محکومین به کارگردانی هادی صابر. در نقش حسین ژنرال. گوش انتظامی در این فیلم چرک کرد و بخشی از شنوایی اش را از دست داد.
1357: دایره مینا به کارگردانی داریوش مهرجویی، بر پایه داستان آشغالدونی از دکتر غلامحسین ساعدی. در نقش سامری دلال خون.
1357: کارگردانی فیلم تلویزیونی مسافرت با بازی خودش.
1358: گفتگو با عباس کیارستمی در فیلم قضیه شکل اول قضیه شکل دوم.
1359: حیاط پشتی مدرسه عدل آفاق به کارگردانی داریوش مهرجویی که توقیف شد و سپس به سال 1369 با نام مدرسه ای که می رفتیم به نمایش درآمد. در نقش کتابدار مدرسه.
1361: حاجی واشنگتن به کارگردانی علی حاتمی. در نقش حاج حسینقلی صدرالسلطنه نخستین سفیر ایران در اتازونی یا همان امریکا در زمان ناصرالدین شاه قاجار. فیلم سال ها توقیف شد چون می گفتند قصد تمسخر رجایی را دارد که به سازمان ملل رفته است.
1362: خانه عنکبوت نوشته مسعود بهنود به کارگردانی علیرضا داودنژاد. در نقش مراد ثابتیان سرمایه دار تازه به دوران رسیده.
1363: کمال الملک به کارگردانی علی حاتمی. در نقش ناصرالدین شاه قاجار. منوچهر اسماعیلی به جای او و جمشید مشایخی (کمال الملک) صحبت می کند.
1364: چمدان اثر جلال مقدم. در نقش سجادی، بازاری مذهبی. کاری که بدون تمرین و به صورت بداهه انجام یافت و متفاوت ترین کار انتظامی به شمار می رود.
1365: اجاره نشینها به کارگردانی داریوش مهرجویی. در نقش عباس آقای سوپر گوشت، مباشر مالک.
1365: در مسیر تندباد به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی. در نقش امیرهوشنگ یک قهرمان سابق که پشم و پیلی اش ریخته است ولی خود را از تک و تا نمی اندازد. نخستین کار انتظامی با یک کارگردان بعد انقلابی.
1365: شیر سنگی به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی. در نقش نامدارخان، رییس قبیله ای که می خواهد مدرن زندگی کند. انتظامی در این وسترن ایرانی با لهجه لری سخن می گوید.
1365: جعفرخان از فرنگ برگشته به کارگردانی علی حاتمی و محمد متوسلانی. در نقش حاج علی اکبر چلویی، پدر جعفر.
1365: کشتی آنجلیکا به کارگردانی محمدرضا بزرگنیا. در نقش حاکم شیراز.
1365: گراندسینما به کارگردانی حسن هدایت. در نقش موسیو آقایف ارمنی با لهجه ترک های شوروی.
1366: شیرک به کارگردانی داریوش مهرجویی. در نقش حاج خالوقربان پیرمرد دشتبانی که شب ها نمی خوابد و با گرازها می جنگد.
1366: سریال هزاردستان اثر علی حاتمی در نقش خان مظفر. این نقش چنان قوی بود که هنوز هم انتظامی را زیر تاثیر گذارده است. هزاردستان در ابتدا بازه زمانی احمدشاه تا محمدرضا پهلوی را در بر می گرفت. خان مظفر عاشق دختری می شد که برای پسرش گرفته بود. پسر معلول بود و به پدر حمله می برد. خان مظفر با سکوت، پرسر و صداترین کارها را انجام می داد. در نهایت، انتظامی را از کار کنار گذاشتند و کارگردان، با نماهای پیشین، هزاردستان را بدون حضور انتظامی به انجام رساند.
1368: هامون به کارگردانی داریوش مهرجویی. در نقش دبیری که وکیل دادگستری و از دوستان پدر هامون است.
1369: سایه خیال نوشته مسعود جعفری جوزانی به کارگردانی حسین دلیر. در نقش کوثری.
1370: بانو به کارگردانی داریوش مهرجویی. در نقش قربان سالار آشپز و خدمتکار خانه که زیر چهره ترحم برانگیز و مفلوک خود موجودی حقه باز و قالتاق است. گریم سنگین انتظامی باعث ناراحتی پوستی و جراحت چشم چپ او شد.
1370: خانه خلوت به کارگردانی مهدی صباغ زاده، نوشته اصغر عبداللهی و حسن قلی زاده. در نقش امیرجلال الدین پاورقی نویس مطبوعات بر پایه شخصیت جلال آل احمد. انتظامی نقش زیادی در پرورده شدن فیلم نامه و دیالوگها داشت و احمد شاملو از این فیلم قدردانی کرد.
1371: ناصرالدین شاه آکتور سینما به کارگردانی محسن مخملباف در دو نقش مظفرالدین شاه و ناصر الدین شاه قاجار.
1372: خونه شاگرد یا بازیچه اثر تورج منصوری. در نقش قدیر ظفرلو صاحب شرکت مضاربه ای.
1372: جنگ نفتکشها به کارگردانی محمدرضا بزرگنیا. در نقش صوفی ناخدای بازنشسته.
1372: روز فرشته به کارگردانی بهروز افخمی. در نقش نیت الله داداش بیک. پرداخت نهایی فیلم نامه از انتظامی است. عزت الله انتظامی بار دیگر پس از پستچی نام پدرش را برای نقش خودش در فیلم برگزید. اسماعیل داورفر نیز نام عموی انتظامی را پذیرفت.
1373: روز واقعه نوشته بهرام بیضایی، به کارگردانی شهرام اسدی. در نقش زید از بزرگان عرب.
1373: روسری آبی به کارگردانی رخشان بنی اعتماد. در نقش رسول رحمانی کارخانه دار سالخورده که عاشق نوبر می شود. تنها همکاری انتظامی با یک فیلمساز زن.
1375: جهان پهلوان تختی به کارگردانی علی حاتمی که ناتمام ماند. در نقش مشدی رجب پدر تختی که یخ فروشی دارد و دیوانه می شود و می میرد.
1375: طوفان به کارگردانی محمدرضا بزرگ نیا.
1377: کمیته مجازات به کارگردانی علی حاتمی.
1378: طهران روزگار نو به کارگردانی علی حاتمی.
1378: سریال محاکمه، به کارگردانی حسن هدایت، در نقش حشمت مینوی یک روزنامه نگار تبعیدی در زمان جنگ جهانی دوم.
1378: میکس به کارگردانی داریوش مهرجویی. در نقش خودش.
1378: غول یا باد و شقایق اثر ضیاءالدین دری. در نقش خودش. درباره مواد مخدر و ایدز.
1380: خانه ای روی آب به کارگردانی بهمن فرمان آرا. در نقش پدر پیر دکتر.
1380: سایه روشن یا تاریک خانه اثر حسن هدایت. در نقش محمد علوی رییس اداره آگاهی بندر انزلی.
1381: گاوخونی به کارگردانی بهروز افخمی. در نقش خیاط، پدر راوی داستان.
1381: دیوانه ای از قفس پرید به کارگردانی احمدرضا معتمدی. در نقش سرمایه دار.
1382: جایی برای زندگی اثر محمدرضا بزرگنیا در نقش عیدی محمد خان.
1383: حکم به کارگردانی مسعود کیمیایی. در نقش رضا معروفی پیرمرد روشن اندیشی که از یک گروه مافیایی سر درآورده است.
1385: ستاره می شود به کارگردانی فریدون جیرانی. در نقش رفیع گلکار بازیگر قدیمی تئاتر که پیر و معلول است، درآمدی ندارد و می خواهد فیلمی بازی کند. نقش کوچکی به نام مشرقی را در یک فیلم به او می دهند ولی کارگردان خوشش نمی آید.
1385: مینای شهر خاموش به کارگردانی امیرشهاب رضویان. در نقش قناتی مربی موسیقی.
1385: شهری که دوست می دارم به کارگردانی رسول صدرعاملی.
1386: آتش سبز اثر محمدرضا اصلانی در چند نقش ازجمله قاضی دادگاه خانواده.
1386: شب به کارگردانی رسول صدر عاملی در نقش دکتر پرویز روشن چراغ.
1387: زادبوم به کارگردانی ابوالحسن داوودی. در نقش پدربزرگ که یک ژنرال نیروی دریایی در ارتش شاه بوده است.
1388: چهل سالگی به کارگردانی علی رضا رییسیان در نقش معیر پیرنیا قاضی بازنشسته و استاد حقوق. انتظامی ابتدا با صدایش اعلام حضور می کند و سپس وارد صحنه می شود.
فیلم مستند عشق پرداز به کارگردانی محمدهادی (حمید) کاویانی در کنار استاد محمود فرشچیان.
1389: راه آبی ابریشم به کارگردانی محمدرضا بزرگ نیا در نقش برده فروش.
فهرست منابع
آقای بازیگر، هوشنگ گلمکانی، تهران: قطره، چاپ نخست 1376؛ چاپ دوم 1389.
«بزرگداشت انتظامی»، مجله سینما تئاتر، س 4، ش 27، بهمن 1376.
آرشیو فیلم محمدرضا زادهوش.
و آسمان آبی، مستندی درباره عزت الله انتظامی، به کارگردانی غزاله سلطانی.
فیلم آقای بازیگر، به کارگردانی شاهرخ دولکو.
فیلم صد سالگی سینما، به کارگردانی بهرام ری پور.
جادوی صحنه، انتظامی در صحنه تئاتر، چاپ نخست 1383.
پس پشت سحر، گفت و گوی خسرو شهریاری با عزت الله انتظامی، تهران: کاوشگر، 1381.
عکس را سعید کریمی نژاد گرفته است:
