جواد ابوالفضلی نویسنده، وبلاگ نویس، شاعر و روزنامه نگار ایرانی در دهم اردیبهشت ماه سال 1350 در تهران چشم به جهان گشود.
پدر و مادرش هر دو اصفهانی بودند. در سه سالگی به تب فلج اطفال دچار شد و اندکی از توانایی هایی جسمانی خود را از دست داد.
در کلاس چهارم دبیرستان استعداد خود در نویسندگی را در کلاس انشا کشف کرد و به سفارش آقای صیرفی زاده دبیر انشا به نویسندگی روی آورد.
او به سال 1378 به استخدام امور کتابخانه های شهرداری اصفهان درآمد و هم اکنون در کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان به کار سرگرم است.
ابولفضلی در کنار کار رسمی خود به سرودن شعر و نگارش مقالات و یادداشت می پردازد و در انجمن صنفی روزنامه نگاران اصفهان عضویت دارد.
وی در این سال ها مطالب خود را در نشریات چاپ اصفهان ازجمله اصفهان امروز و هفته نامه صدا انتشار داد ولی چون این مطبوعات را فاقد جرات و جسارت لازم برای انتقاد یافت مدتی روزنامه نگاری را رها کرد و سپس به وبلاگ نویسی روی آورد.
در وبلاگ او تصویرش را با عصا می بینیم و این تاکید بر معلولیتش را همواره با خود دارد. او می خواهد نماینده شایسته ای برای جامعه معلولان باشد، بنابراین انرژی زیادی روی کارهایش می گذارد تا ذهنیت منفی شماری از مردم نسبت به معلولان شدت نگیرد.
شکوه لحظه های یگانگی، ده قدم تا معنا شدن را به سال 1385 نگاشت که به سال 1388 از سوی انتشارات اقیانوس معرفت در اصفهان با مقدمه دکتر سیداحمد نواب مدیرعامل جمعیت هلال احمر اصفهان در صد و دوازده صفحه رقعی به چاپ رسید.
این نخستین کتابی بود که یک معلول اصفهانی درباره معلولیت می نگاشت. او در این کتاب ده سفارش برای معلولان دارد تا افق های روشن و زیبایی برای آن ها ترسیم کند:
از آزمون زندگی گریزان مباش.
با معلولیت جسمی خود ارتباط برقرار کن.
دکان آه و حسرت و نالیدن و نمی توانم را در وجودت تخته کن.
سه فرهنگ بنیادین زندگی را فراگیر: ایمان، خواستن و آفریدن.
زمینه حضور خداوند در زندگی ات را فراهم کن.
قهرمان زندگی خود را بشناس.
برای خودت نردبان ترقی بساز.
به هرآن چه داری احترام بگذار.
در زندگی ات سعی کن دو تایید را به دست آوری: تایید خداوند و تایید دل.
همیشه به فتوای دلت گوش بسپار.
و سرانجام کتاب با شعر زیبایی از رهی معیری و فهرست منابع به پایان می رسد.
ابوالفضلی هنر مبارزان واقعی را از پا نیفتادن می داند و این روزها در اندیشه چاپ مجموعه اشعار خود در قالب های سنتی و نو به سر می برد. یکی از اشعار او به نام روی خط زندگی را با هم می خوانیم:
زندگی یعنی...
حرف های تازه ای از بر کنیم
با نسیم هر سحر
هر صبحگاه
برای آسمان، پیامی رد کنیم
رو به سوی زندگی
سرشار عشق
در پی حرمت یار، قراری برپا کنیم.
زندگی یعنی...
هم نفس با عابران ره انسانیت
هتک آیین پرستیدن خود
کیش راستی و وفا در یک حریم
یعنی،
بسم اله رحمن رحیم
زندگی یعنی...
اقتدا بر ماه عشق
یعنی محبت یا صداقت زیر کشت
یعنی از هیچ پرواز کنیم
تحقیر نیاز را فرش زیر پا کنیم.
