چیزهایی هست که نمی دانی

چیزهایی هست که نمیدانی فیلمی است با ریتمی بسیار بسیار آرام که جایزه ویژه هیات داوران جشنواره کارلوی واری را به دست آورده است.

فیلم از عشق می گوید، عشقی روشن فکرانه و ملایم که بیننده را تا پایان با خود می کشاند. شاید عاشقانه ای به این آرامی تاکنون به نمایش درنیامده باشد. هر از چندی به نظر می رسد ریتم فیلم تندتر شود، شاید زلزله ای بیاید و یا معجزه ای رخ دهد ولی داستان همان گونه نرم و لطیف پیش می رود تا به انجام رسد.

شخصیت اصلی فیلم یک تحصیل کرده روشن فکر است زمانی می خواسته جهان را تغییر دهد ولی حالا راننده آژانس شده است.

هنگامی که از او چیزی می پرسند هیچ نمی گوید، در برابر پرسش ها نیز اغلب سکوت می کند، سکوتی که گاه توهین نیز قلمداد می شود. همین شده که معشوق خود را از دست داده است.

یکی از مسافران تازه او خانمی است که با هم به کوه می روند. علی داستان عشقش را برای او بازگو می کند. این مسافر بروز دادن عشق را آسان می داند و علی آن را کاری بس دشوار می پندارد. خانم مسافر گوشی موبایل را بر می دارد و می گوید این جوری باید می گفتی: یه چیزهایی هست که نمی دونی.

علی به خانه و یا غار خود باز می گردد و می بیند صدای آن خانم روی پیغام گیر گوشی اش ضبط شده، او برای تمرین، شماره خانه او را گرفته بود. آیا واقعا چیزهایی هست که علی نمی داند؟

علی با شتاب به خانه او می رود. رفته است. سریع به فرودگاه می رود، شوهر خانم از خارج آمده و بچه شان را همراه آورده است!

دیالوگ زیبا:

تهرون نصفه شبا همش این قدر شلوغه؟

وقتی قراره فرداش زلزله بیاد.

کارگردان و تدوین گر:

فردین صاحب الزمانی

تهیه کننده: منیژه حکمت

فیلمنامه: پیام یزدانی و فردین صاحب زمانی

بازی گران:

علی مصفا در نقش علی پرنس

لیلا حاتمی در نقش مسافر تاکسی

پیام یزدانی در نقش مترجم

مهتاب کرامتی در نقش سیما

1389