به هدف شلیک کن نخستین فیلم کارگردان جوان محمد کتیرائی است. فیلمی نیمه پلیسی و نیمه اجتماعی و در مجموع در ژانر اکشن. فیلم های حادثه ای آن گاه مورد قبول قرار می گیرد که پرهزینه باشند وگرنه صحنه چند بزن بزن و تعقیب و گریز برای تماشاگر امروز جذاب نیست. روی صحنه های درگیری و افه های تیر خوردن و خلاص شدن دقت زیادی انجام پذیرفته ولی دوران این گونه اکشن ها نیز به پایان رسیده است.
چندین نفر برای بازکردن گاوصندوق تلاش می کنند که ناگهان دزدگیر به صدا در می آید، آن ها می گریزند و پلیس در پی آن ها می افتد. پلیس در پارکینگی جلوی آن ها را می گیرد، دو گروه دست به اسلحه می شوند و سرانجام دزدان با سرقت یک اتومبیل و زخمی کردن یکی از نیروهای پلیس موفق به گریز می شوند.
سارقان مسلح، گروهی ویژه اند با ترکیبی از چند جوان و یک دختر به نام نگار. ناصر ریاست گروه را برعهده دارد و بابک از فعال ترین اعضای گروه است. شخصیت ناصر به درستی از آب درنیامده و نمی تواند رییس بازی در بیاورد.
البته شاید خواسته اند او را یک رییس دست و پاچلفتی جا زده باشند. شخصیت بابک از همه بهتر پردازش شده. او در همین صحنه درگیری با پلیس می گوید: من هم یک روزی می خواستم پلیس بشوم ولی از این جا سر درآوردم. این کلام، نشان از سرگشتگی نسل جوان می دهد که گاه از کجاها سر در می آورند ولی جای این سخن در این جا و در ابتدای فیلم نبود. این جا مثل شعار شده است.
وجود نگار در میان گروه سارقان می توانست نقطه قوت بیشتری به شمار آید ولی در این زمینه نیز کم کاری شده است. ناصر و بابک بر سر نگار رقابت دارند و بابک، رییس خود ناصر را لایق نگار نمی داند.
شخصیت سرگرد با بازی پژمان بازغی نیز که از نقش اول فیلم ها به این نقش های فرعی رسیده است جذابتی ندارد.
پیرمردی به بانک می رود. مرتب سرفه می کند و سرانجام بر زمین می افتد. با اورژانس تماس می گیرند و اورژانس سر می رسد. پیرمرد کسی نیست جز بابک و اورژانس نیز همان تیم سرت هستند. بانک را خالی می کنند و دختری را به گروگان می برند.
پلیس در ردیابی آن ها موفق نمی شود و هرچه قضیه گروگان را پی می گیرد به جایی نمی رسد چراکه آن گروگان نیز دختری از همین تیم سارقان بود.
اما گروه با این همه برنامه ریزی به پول اندکی دست می یابد چون رمز گاوصندوق بانک دیجیتالی شده و در اختیار رییس بانک نیست.
گروه به استخدام کسی برای رمزگشایی می اندیشد و مهندس کیان جاوید را در اختیار می گیرد. کیان جوانی مجرد است ولی نه عشق پول دارد و نه هیجان. پس می تواند خطرناک باشد. بنابراین تلفن او را کنترل می کنند و نگار و بابک گاهی به او سر می زنند.
باز نمی توان به او اطیمنان کرد بنابراین محل دقیق سرقت را تا آخرین لحظه به او نمی گویند. زن و بچه رییس بانک را گروگان گرفته اند و صدای آن ها را برایش پخش می کنند. رییس بانک نیز مجوز بازکردن گاوصندوق را می دهد.
ولی پلیس اندکی زودتر به محل سرقت پی برده است. آن ها را تعقیب می کند و بابک کشته می شود در حالی که در دم مرگ در آرزوی کشیدن یک سیگار است ولی پاکت سیگار خالی است.
کیان و نگار با سختی از دست پلیس می گریزند. پلیس به مخفی گاه اصلی آن ها نیز پی می برد و به آن جا حمله ور می شود. ناصر دریافته که کسی به گروه آن ها نقوذ کرده است. کان در واقع سروان پلیس است که برای مهندس تبسم مامور کنترل تلفن خانه اش نوار تکراری پخش کرده ولی کیان از خود دفاع می کند و می گوید: من چه پلیسی هستم که به روی همکارم اسلحه می کشم.
کیان، نگار را علیه ناصر می شوراند: ناصر بر سر تو قمار کرد و پدر و مادرت را به کام مرگ فرستاد تا تو را صاحب شود. ناصر به دست نگار کشته می شود و نگار نیز به دست پلیس.
کیان در واقع پلیس بود.
فیلمبرداری فیلم را که با دوربین آر ای دی انجام یافته است می پسندیم. این دوربین نخستین بار در ایران و ششمین بار در جهان برای این فیلم مورد استفاده قرار می گیرد.
بهدف شلیک کن
کارگردان: محمد کتیرایی
بازیگران:
پژمان بازغی در نقش سرگرد
پولاد کیمیایی در نقش کیان جاوید
روناک یونسی در نقش نگار
اشکان خطیبی در نقش بابک
اردلان شجاع کاوه در نقش ناصر
کامران تفتی
محسن احمدی
بهروز شریفیان
میرمحمد انامقی
حمیدرضا غلامعلی
ابراهیم فتحی
سارا مرادی زهرایی
محمد اسدالله پور
احمد یاوری شاد
علی درخشنده
نوید مکوندی
فیلمنامه: سامان سالور و مجید بلون
موسیقی: رضا روحانی
تهیه کننده: جهانگیر کوثری
فیلمبردار: هومن بهمنش
تدوین: مستانه مهاجر
طراح چهره پردازی: مهرداد میرکیانی
طراح صحنه: سعید آهنگرانی
طراح لباس: مرجان گلزار
عکس: ساتیار امامی
دستیار اول کارگردان: فرشاد اسدالله پور
منشی صحنه: آذر تجلی
فیلم پشت صحنه: آنا پورقدیم
صدابردار و صداگذار: سعید آهنگرانی و مرجان گلزار
مدیر تولید: نوا روحانی
مشاور رسانه ای و تبلیغاتی: پویا نبی
پخش از: امید فیلم
سرمایه گذار: مهرپویا فاریابیان
