على میرزائى نقاش، طراح، مدرس، آوازخوان، موسیقى دان، مجسمه ساز و هنرمند ایرانى به سال 1354 در اصفهان چشم به جهان گشود.
نقاشى را در هنرستان هنرهاى زیبا پى گرفت و پیش از دیپلم نمایشگاهى از آثار خود را در زمستان 1373 در گالرى شاجانیان برپا کرد.
دیپلم خود را به سال 1374 در رشته مینیاتور از هنرستان هنرهاى زیباى اصفهان دریافت کرد. پس از این، نقاشى رنگ و روغن را به شیوه رئال دنبال کرد و به اکسپرشن انتزاعى گرایید.
در تابستان 1377 اکسپوى نقاشى در گالرى الهه تهران داشت و در تابستان سال بعد، طراحى هاى خود را در هنرسراى خورشید اصفهان برپا کرد.
به سال 1378 راهى کیف در اوکراین شد، در آن جا دوره اپرا دید و به سال 1382 لیسانس خود را در رشته موزیک از کنسرواتر چایکوفسکى دریافت کرد.
آن گاه به آغوش میهن بازگشت. در اصفهان، آواز را نزد استاد على اصغر شاه زیدى فراگرفت، از ردیف استاد حسن کسایى بهره برد و دوره اى را در تطبیق شعر و موسیقى نزد استاد محمدرضا شجریان گذارند.
در پاییز 1385 اکسپوى مجسمه در هنگ کنگ داشت و خرداد 1390 پرفورمنسى در گالرى متن اصفهان برپا کرد. بهمن 1390 نیز شمارى از مجسمه هاى او در گالرى آپاداناى اصفهان به نمایش درآمد.
صدها اجراى خیابانى در اصفهان، تهران و کیف از دیگر فعالیت هاى وى در زمینه موسیقى به شمار مى رود.
او هم اکنون به تدریس نقاشى براى کودکان و مجسمه سازى در کارگاه شخصى خود سرگرم است.
او مى گوید:
از پیکرسازان ایتالیایى همچون میکل آنژ، مارنینى، اوچینى و جکومتى الهام گرفته ام. روى شانه این غول ها ایستاده ام و از افق دید این بزرگان به دیدگاه خودم رسیده ام.
سفارش ساخت مجسمه براى نصب در شهر را داشته ام ولى بر این هستم که اثر هنرى یا باید در گالرى باشد یا در موزه. به مدرنیته اعتقاد دارم و فکر مى کنم هنرمند باید تا سال 1970 میلادى را درک کند. به پست مدرن هیچ عقیده اى ندارم و آن را خطرناک ترین راه براى هنرمند ایرانى مى دانم.
طراحى را پایه و اساس هنرهاى تجسمى مى دانم، اگر هنرمندى آن را فرابگیرد در همه زمینه ها موفق مى شود.
کارهایم از دفورماسیون فرم ها در هم شکل مى گیرد و در کنار بازى مضمون و مفهوم، از بازى فرم بهره مى گیرم.
چه چوبى را بیشتر دوست دارى؟
همه چوب ها را دوست دارم و روى انواع چوب کار مى کنم ولى گردو را بیشتر مى پسندم. گردو داراى چوب سختى است ولى براى من لذت بخش ترین به شمار مى رود. رنگ و بوى چوب گردو، ویژه است و فرم در آن به صورت خاصى شکل مى گیرد.
بر پایه چه طرحى کار مى کنى؟
حسم را با انتزاع ترکیب مى کنم نه با رئالیسم بنابراین هیچ طرحى ندارم چون این ها از یک ذهن منطقى نمى تواند تراوش کند. یک چوب را مدتى مى نگرم، خود کار مى گوید چگونه کار کنم و سپس اثرم را کشف مى کنم و گاه خودم هم شگفتى زده مى شوم. همچون انسان نخستین که خواسته هایش را به فرم تبدیل مى کرد ولى با پیدایش صنعت و تکنولوژى آن مهارت ها را در خود کشت.
از رفرنس هاى ذهنى ات بگو.
در کل کارها کوشیده ام از توتم جدا بشوم و به عنوان یک آرتیست ایرانى و اصفهانى از فرم هاى شکسته اسلیمى، سرو و حتى نمادهاى اصفهان همچون شیرهاى سنگى استفاده کنم. دیو یک چشم شاهنامه فردوسى نیز در میان کارهایم به چشم مى خورد. این یک چشم بودن یک نوع بیمارى بوده و بعدها به اسطوره تبدیل شده است.
