پایان دوم از یعقوب غفاری

فیلم پایان دوم اثری عاشقانه و فلسفی به شمار می رود.

یعقوب غفاری که همکاری با داوود میرباقری، پرویز شیخ طادی، محمدحسین لطیفی و علی شاه حاتمی را در کارنامه خود دارد اکنون نخستین فیلم خود را کارگردانی کرده است.

پایان دوم ضعف های بسیار دارد و پرداخت آن به گونه ای است که مخاطب را خسته می کند؛ اما موضوع آن تازه است.

عشقی که در فیلم روی می دهد، موضوع جهان های متوالی را پیش می کشد.

رویا عشقی رویایی به آرمان پیدا می کند. آرمان معمار است و او نیز به رویا دلبسته می شود. سردیس باستانی ایران از دوران ساسانی که برای مدت کوتاهی از خارج به ایران می آید و در موزه به نمایش در می آید این مهر و محبت را ایجاد می کند. قلب روی سردیس برای نخستین بار در ایران و جهان به کار رفته است. اما آن دو، دو سال تفاوت زمانی دارند، تنها می توانند با یکدیگر چت کنند ولی قرار گذاشتن با یکدیگر ممکن نیست.

آرمان، موزه هنر شهر را بنابر سلیقه های رویا طراحی می کند و سرانجام هنگامی که می خواهد انگشتر بر جای مانده رویا را به دانشکده ببرد و پس بدهد تصادف می کند و می میرد. رویا نشانی او را جویا می شود ولی در می یابد که آرمان درگذشته است. رویا به امید، خواستگار پر و پا قرص خود که خلبان هواپیما است پاسخ مثبت می دهد.

رویا پس از بالارفتن از پله های عاشقی درمی یابد که باید پرونده این عشق را ببندد چون آرمان دست نیافتنی است ولی همان گونه که با رفتن سردیس از ایران، هویت ایران برجای می ماند، با از دست رفتن آرمان بازهم می توان عاشق بود و عشق ورزید. باید به امید دل بست آرمان نیز چیزهایی به او می بخشد، اشک به چشمانش می آورد، گریستن را به وی می آموزاند و جوانه عشق را در دلش بارور می کند.

فیلم دو پایان دارد، پایان اول و پایان دوم.

دیالوگ زیبا از زبان امید: این قدر منتظرت می مونم تا بگی نه.

نویسنده و کارگردان:

یعقوب غفاری

با صدا و تصویر رضا صادقی روی تیتراژ برای نخستین بار در سینما

بازی گران:

آنا نعمتی در نقش باستان شناسی به نام رویا

سیدبهنام ابطحی در نقش مهندس آرمان عظیم پور

زیبا بروفه در نقش دکتر گیتی علی پور، پزشک روان شناس

محسن روشن

یعقوب غفاری در نقش امید

محمود کلاری

مهدی فقیه

1389