آلفردو جیمز پاچینو مشهور به آل پاچینو بازیگر و کارگردان سینما، تلویزیون و تئاتر آمریکا به سال 1940 میلادی در نیویورک چشم به جهان گشود.
از کودکی به سیرک علاقه مند بود ولی شرایط دشوار اقتصادی وی را وادار به کار کرد، نامه رسانی، سرایداری، روزنامه فروشی، کار در میوه فروشی، سوپر مارکت، داروخانه، سینما و کفش فروشی بخشی از تلاش او برای معاش بود.
چارلی لاتن از مدرسان برتر بازیگری، استعداد او را کشف کرد. در مدرسه هنرهای نمایشی، سبک استانیسلاوسکی را فراگرفت. به سال 1962 با بازی در تئاتر کودکانه ماجراهای جامپ فعالیت هنری خود را آغاز کرد و پس از آن در آثاری از شکسپیر، تنسی ویلیامز، اسکار وایلد، سوفوکلس و برتولت برشت حضور یافت.
گاه شعر می سرود و گاه برنامه های کمدی ترتیب می داد و آن ها را در قهوه خانه ها بازی و کارگردانی می کرد. به سال 1969 با بازی در فیلم ناتالی و من وارد سینما شد و به سال 1971 نخستین نقش بزرگ خود را بازی کرد.
فرانسیس فورد کاپولا نقش مایکل کورلئونه در پدرخوانده را به وی واگذاشت. در ابتدا جک نیکلسون برای این نقش در نظر گرفته شده بود ولی کاپولا به این نتیجه رسید که نقش یک ایتالیایی را باید یک ایتالیایی بازی کند. پاچینو پدرش زاده شهر کورلئونه بود، مادرش تبار آمریکایی - ایتالیایی داشت و پدربزرگ و مادربزرگش سیسیلی بودند.
پاچینو برای بازی در فیلم های سرپیکو، پدرخوانده 2، بعد از ظهر سگی و عدالت برای همه، نامزد اسکار شد ولی به آن دست نیافت. به سال 1992 برای ایفای نقش در دو فیلم گلن گری و بوی خوش زن نامزد اسکار شد و سرانجام برای نخستین بار به اسکار خود برای فیلم بوی خوش زن دست یافت.
پاچینو در بازیگری صاحب سبک است. او مخاطب را با خود همراه می کند. همه اعضای بدنش بازی می کنند. صدایش هم خیلی گرم است از همین رو توصیه می شود که آثار او به صورت زیرنویس دیده شود و نه به صورت دوبله. در میان بازیگران کم تر کسانی همچون او و مارلون براندو صدای گرمی دارند.
چهره اش کاریزماتیک است و کاریزمایی از نوع سرد و ایتالیایی در خود دارد. او قدرت بازی با چشم را دارد. چشمانش تاثیرگذار است و با بیننده صحبت می کند. گاه برق خاصی از آن ها بیرون می جهد همانند پدرخوانده 2.
سکانس مرگ سولاتسو و پلیس خیانتکار در پدر خوانده 1 از صحنه های فراموش نشدنی تاریخ سینمای جهان است. نام پاچینو هم اکنون در فهرست پنجاه بازیگر تاریخ سینما قرار دارد و به همراه دونیرو بهترین بازیگر بالای پنجاه سال به شمار می رود.
پاچینو با ازدواج میانه خوبی نداشت ولی سرانجام تن به قضا داد و با خانم بورلی دی آنجلو بازیگر سینما پیمان زناشویی بست. حاصل آن سه فرزند است، آنتون و الیویا دو قلو هستند.
سینمای آل پاچینو
آثاری که از او به خاطرم مانده است:
1969: ناتالی و من به کارگردانی پتی دوک. در نقش تونی. / خارج از این. در نقش ری.
1971: وحشت در نیدل پارک، یک داستان عاشقانه ولی سیاه به کارگردانی جری شاتزبرگ. در نقش بابی.
1972: پدرخوانده 1 اثر فرانسیس فورد کاپولا که با سانسور اندک به فارسی دوبله شده است. در نقش مایکل کورلئونه پسر دن کورلئونه.
1973: مترسک نوشته گری مایکل وایت. در نقش فرانسیس لیونه آدمی سرگشته که در پی هویت خویش است / سرپیکو اثر سیدنی لومت بر اساس کتابی از پیتر ماس. در نقش فرانک سرپیکو افسر پلیسی که فساد افسران مافوق را فاش می کند. با نیم ساعت سانسور به فارسی دوبله شده است.
1974: پدرخوانده 2 اثر فرانسیس فورد کاپولا که با سانسور اندک به فارسی دوبله شده است. در نقش مایکل کورلئونه.
1975: بعدازظهر سگی یا بعدازظهر نحس نوشته فرانک پیرسون بر پایه ماجرایی واقعی، به کارگردانی سیدنی لومت. در نقش سانی وارتزیک.
1977: بابی دیرفیلد. در نقش بابی دیرفیلد یک قهرمان اتومبیل رانی.
1979: ... و عدالت برای همه به کارگردانی نورمن جویسن. در نقش آرتور کریکلند وکیل دادگستری.
1980: گشتزنی یا دریانوردی. در نقش استیو بورنز.
1982: فیلم کمدی نویسنده! نویسنده! به کارگردانی آرتور هیلر، در نقش ایوان تراولیان.
1983: کری یا صورت زخمی نوشته اولیور استون به کارگردانی برایان دی پالما. در نقش تونی مانتانا.
1985: انقلاب، به کارگردانی هیو هادسن. در نقش تام داب خزفروش.
1986: بازجویی.
1989: دریای عشق، به کارگردانی هارولد بکر. در نقش کارآگاه فرانک کلر دت.
1990: پدرخوانده 3 اثر فرانسیس فورد کاپولا که با سانسور اندک به فارسی دوبله شده است. در نقش دون مایکل کورلئونه. / بدنام محلی که اکران نشد، نوشته هیثکوت ویلیامز، به کارگردانی دیوید ویلر، در نقش گراهام. / دیک تریسی، به کارگردانی وارن بیتی. در نقش بچه بزرگ و دمدمی مزاج.
1991: فرانکی و جانی، به کارگردانی گری مارشال بر پایه نمایشنامه فرانکی و جانی در کلردولون نوشته ترنس مکنالی. در نقش جانی.
1992: گلن گری گلن راس به کارگردانی جمی فالی، بر پایه نمایشنامه ای از دیوید ممت. در نقش ریکی روما یک فوق فروشنده. / بوی خوش زن به کارگردانی مارتین برست. در نقش ستوان فرانک اسلید، نابینایی که عشق به همنوع را به بهترین شکل بیان می کند.
1993: راه کارلیتو اثر برایان دی پالما. در نقش بریگانت چارلی کارلیتو.
1995: دو تکه یا دو روی سکه، به کارگردانی گری مارشال. در نقش گیتانو ساباتونی پدربزرگ در حال مرگ / مخمصه یا التهاب اثر مایکل مان که با یک ساعت سانسور به فارسی دوبله شده است. در نقش یک پلیس به نام وینسنت هانا به دنبال تبهکار حرفه ای.
1996: در جستجوی ریچارد به کارگردانی خودش، درباره نمایش نامه ریچارد سوم اثر شکسپیر / شهرداری یا تالار شهر نوشته بوگلدمن به کارگردانی هارولد بکر. در نقش مایور جان پاپاس شهردار نیویورک.
1997: دنی براسکو اثر مایک نیوول بر اساس زندگی یک مامور مخفی اف بی آی. در نقش روگریو بنجامین. / وکیل مدافع شیطان به کارگردانی تیلور هکفورد در نقش شیطان (جان میلتون).
1999: خودی یا نفوذی یا محرم راز اثر مایکل مان. در نقش لول برگمن که یک گزارشگر است. / هر یکشنبه موعود به کارگردانی الیور استون. در نقش تونی داماتو مربی فوتبال.
2000: کافه چینی یا قهوه چینی، به کارگردانی آروین براون در نقش هری لوین. / بیخوابی اثر کریستوفر نولان. در نقش وتکتیو ویل دورمر کارآگاهی در تعقیب یک قاتل حرفه ای / سیمونه نوشته و کارگردانی اندرو نیکول در نقش ویکتور تارانسکی.
2002: آدم هایی که می شناسم یا مردمی که میشناسم. در نقش الی وارمن روزنامه نگار نیویورکی.
2003: نوآموز یا تازه کار به کارگردانی راجر دانلدسن. در نقش والتر بورکه مربی سازمان سیا / گیگلی. در نقش استارکمن. / مینی سریال فرشتگان در آمریکا به کارگردانی مایک نیکولز، در نقش روی کوهن که جایزه گلدن گلوب و امی را برایش به ارمغان آورد.
2004: تاجر ونیزی اقتباسی از شیکسپیر، به کارگردانی مایکل ردفورد. در نقش شیلوک که پیش تر از او لارنس الیویر، داستین هافمن و جرج سی اسکات نیز بازی کرده بودند.
2005: دو نفر برای پول یا دو نفر به دنبال پول. در نقش والتر آبرامز.
2007: سیزده یار اوشن.
2008: 88 دقیقه. در نقش دکتر جک گرام. / قتل منصفانه یا قتل عادلانه. در نقش روستر.
2009: تو جک را نمیشناسی / سالومایبه.
2010: مریم مادر مسیح (ع).
فهرست منابع
گفت و گو با آل پاچینو، لارنس گرابل، 1979 تا 2005م، ترجمه فرزاد فربد، تهران: کتاب پنجره، 1386.
آرشیو فیلم محمدرضا زادهوش.
نمایش نامه آل پاچینو، نوشته آیرا لوییس.
