احمدرضا میرمقتدائی گرافیست، طراح، مدرس، نویسنده، منقد و هنرمند ایرانی در امرداد سال 1347 در اصفهان چشم به جهان گشود.
به هنرستان رفت و به سال 1367 دپیلم خود را در رشته معماری گرفت. پس از این به رشته گرافیک علاقه مند شد و این رشته را در دانشگاه پی گرفت.
از همان دوران دانشجویی طراحی گرافیک و مدیریت هنری مراکز تجاری و هنری را برعهده گرفت و به فعالیت های هنری و تجربه اندوزی سرگرم شد.
به سال 1373 لیسانس خود را در رشته ارتباط تصویری (گرافیک) و به سال 1378 فوق لیسانس خود را در همین رشته از دانشگاه هنر تهران گرفت.
پس از این به تدریس گرافیک در مراکز دانشگاهی کشور روی آورد و توانست عنوان هایی چون استاد نمونه و استاد محبوب را به دست آورد. آن گاه به عضویت در هیات علمی دانشگاه سپهر اصفهان درآمد.
در کنار تدریس هیچ گاه از فعالیت حرفه ای خود غافل نبود و گروه هنری مانی، گروه مانیار، مرکز پژوهش گرافیک و گروه حرف آخر را پایه گذاری کرد.
او از سال 1384 به این سو طراحی و کارشناسی گرافیک موزه هنرهای معاصر اصفهان و برنامه ریزی خانه گرافیک اصفهان را برعهده گرفت.
به سال 1386 به ابتکار او دوسالانه هنر گرافیک ایران و دوسالانه جهانی پوستر هم زمان با تهران در اصفهان نیز برگزار شد.
داوری آثار در همایش ها و جشنواره ها، برگزاری ورک شاپ، برپایی کارگاه های آموزشی و سخنرانی در مجامع علمی و دانشگاهی از فعالیت های او است.
از نمایشگاه های او می توان به این ها اشاره داشت:
نمایشگاه پوستر دانشجویان کشور، 1372.
گالری کوثر اصفهان، 1374.
نمایشگاه پوستر حرف آخر، 1383.
نخستین و دومین نمایشگاه پوستر آسمان آبی، 1372 و 1379.
نمایشگاه جمعی روز جهانی خشت، اصفهان، شهرکرد، یزد و کرمان.
نمایشگاه هنر نبوی، موزه هنرهای معاصر اصفهان، 1386.
نمایشگاه طراحان برگزیده استان اصفهان، حوزه هنری اصفهان، 1387.
نمایشگاه پوستر حضرت مهدی علیه السلام، 1387، 1388 و 1389.
نمایشگاه پوستر طلوع، 1389.
چهارمین، پنجمین، نهمین و دهمین دوسالانه هنر گرافیک ایران.
از آثار او است:
راهنمای تبلیغات، 1386.
نقش آرایه ها، 1390.
گزیده آثار در کتاب نهمین دوسالانه پوستر ایران، تهران، 1386.
گزیده آثار در کتاب نهمین دوسالانه پوستر ایران.
«مروری بر هنر»، نسل جوان، 1376.
«اختلالات بصری»، 1386.
«رنگ و نور در عناصر تصویری سطح شهر»، فصل نامه هنر، زمستان 1387.
«نقدی بر نمایشگاه حرف آخر»، نشریه نقطه، 1384.
مقدمه بر حرف آخر، 1383.
مقدمه بر خانواده، اصفهان، 1383.
در کارهای شما خط و خوشنویسی جایگاه ویژه ای دارد و بلکه گاه یک کار شما بر پایه خوشنویسی شکل می گیرد، از ارتباط خط و گرافیک بگویید.
خام دستی خط در گرافیک کمکم می کند. ما هنرهای باشکوهی همانند تخت جمشید و میدان نقش جهان داریم ولی هنر فولکلور و عامیانه هم وجود دارد. همانند گلیم قشقایی و یا همین فرشی که زیر پای ماست، اگر به آن نگاه کنیم تازه متوجه می شویم چه زیبایی هایی در آن نهفته است.
به سال 1372 فونت سیما یا شرح ابر بهاری را در چهارمین دوسالانه هنر گرافیک ایران طراحی کردم. به سال 1375 در دومین دوسالانه هنر گرافیک ایران نیز فونتی ارائه دادم.
به نظر شما گرافیک یک هنر وارداتی است؟
در هنر گرافیک باید پژوهشی عمیق و ریشه ای صورت بگیرد. بسیاری از کسانی که مدعی هنر گرافیک هستند و یا حتی دانشجویان این رشته نمی توانند گرافیک را تعریف کنند. در تعریف گرافیک اختلاف نظر و سلیقه بسیار به چشم می خورد.
هنر گرافیک، هنری وارداتی است اما اگر اندکی دقت کنیم ریشه های تصویری بسیار زیبایی در زندگی شخصی ما و هنر و معماری ما دیده می شود. هر سال با تغییر تکنولوژی و سرعت پیشرفت، دنیای جدیدی را در برابر خود می یابیم اما گرافیست موفق کسی است که تئوری های روز دنیا را با ریشه های معنوی و تاریخی و سلیقه های اجتماعی معاصر خود یاد بگیرد.
سلیقه مخاطب را چه اندازه در کار گرافیک موثر می دانید؟
هنر گرافیک سه ضلع دارد: مخاطب، سفارش دهنده و گرافیست. همه این سه ضلع باید با هم پیشرفت کنند. سلیقه مخاطب و سفارش دهنده، عامل محرک هنر گرافیست است. اگر برای مسجد جامع عباسی سفارش دهنده ای نبود، معمار، این بنا را به این زیبایی خلق نمی کرد. بعضی تنها به ذوق خود بسنده می کنند، گرافیستی که فقط با هنرش کار می کند هشتاد درصد که سلیقه مردم باشد را از دست می دهد و کسی که فقط به بازار فکر می کند هنر و خلاقیت خود را از دست می دهد.
هنوز که هنوز است گرافیک جایگاه خود را در ایران نیافته است، راه به درآوردن گرافیک از حاشیه چیست؟
گرافیست های مطرح جهان از نشانه های شرقی بهره می جویند ولی خود ما از این سرمایه بزرگ غافلیم و آن چه را خود داریم از بیگانگان تمنا می کنیم.
بسیاری از طراحان، کارهایی ارائه می دهند بی آن که به فضای اثر فکر کنند، این به عدم توجه به پژوهش و شناخت ریشه های خودمان باز می گردد. ما به جای این که از نقش های خوب هنر ایرانی از بقچه های مادربزرگمان تا نقش قالی ها تاثیر بگیریم دنبال کپی کردن مدل های غربی می رویم.
احساس نیاز به پژوهش و بررسی در فرم و محتوای آثار خود نمی کنیم و با یک جمله ساده خودمان را راحت می کنیم و می گوییم مخاطب درک نمی کند غافل از این که مخاطب بسیار از ما با شعورتر و با بینش تر است.
گرافیست باید نشان های شرقی را بشناسد و آن را با تئوری های غربی بیامیزد.
با پژوهش و ریشه یابی می توانیم این هنر جدید را در میان مردم جا بیندازیم. گرافیک با تولید رابطه ای نزدیک دارد و در این نیم قرن گذشته که چرخ های توسعه راه افتاده، هنر گرافیک هم جای خود را باز کرده است.
از گرافیست های ایرانی آثار کدام یک را بیشتر می پسندید؟
مرحوم استاد ممیز. در زمان حیات ایشان به سال 1384 جلسه بزرگداشتی در موزه هنرهای معاصر ترتیب دادیم.
او هم خلاقیت خود را به کار می برد و هم ریشه فرهنگی ایران را مورد استفاده قرار می داد، همانند آرم سایپا.
